Vín er stórfengleg borg – kom þangað fyrst fyrir langa löngu
sennilega 1994 sem þátttakandi í aðalfundi
EYCE (Samtök Evrópskra félagsmiðstöðva) og hef komið þangað nokkrum sinnum síðar. Í tengslum við aðalfundinn og
ráðstefnuna 94 var boðið upp á : A) Óperuna Ísold og Tristan eftir Wagner í Vínar óperunni
(þrír þættir ca sex klukkustundir) B)
Evrópsku jazzhátíðina sem fram fór á bökkum Dónár (12 svið og ég hef ekki tölu
á öllum þeim artistum sem komu fram). Valið einfalt jazzhátíðin og það þrátt fyrir að
Wagner hafi verið mesti þungarokkari sinnar tíðar, sem hefði átt á freista (hefði samt sem áður mátt
bæta við 6- 10 kontrabössum í 120 manna band sitt og 120 manna kórinn sem
stóðu fyrir grúvinu hjá Wagner).
Norskur vinur minn ásamt allri dönsku sendinefndinni ákváðu að fara á Wagner óperuna. Daginn eftir spurði ég hann hverning honum hefði líkað og ekki stóð á svarinu:
Norskur vinur minn ásamt allri dönsku sendinefndinni ákváðu að fara á Wagner óperuna. Daginn eftir spurði ég hann hverning honum hefði líkað og ekki stóð á svarinu:
"…Árni þetta var stórkostleg sýning, í fyrsta þætti sem tók um tvo tíma þá var töluvert af fólki syngjandi víða um sviðið og í nægu að snúast bæði hjá hljómsveit og kór, í öðrum þætti ákváðum við að fara út að borða þ.e.a.s öll nema Sören sem ákvað að halda áfram að sofa. Þriðji þáttur var stórfenglegur. Fyrst kom feitur karl inn á sviðið frá vinstri og söng af feykilegum styrk í ca 30 mín og svo kom feitlagin kona skyndilega inn hægra megin og söng há tíðni skala af engu minni styrk en karlinn þéttvaxni í ca 30 mín. Óperan náði síðan hápunkti sínum þegar að þau færðu sig fram á mitt sviðið og sungu saman í ca 45 mín, Strengir þandir til hins ítrasta, blásið af miklum móð,slagverk í algleymi og kórinn allur á útopnu …en skyndilega þegar leikar standa sem hæðst, varð eitthvað vesen, nánar tiltekið á 43. mínútu, sem varð til þess að þau söngparið íturvaxna hné niður með afar sannfæraandi tilburðum leiklistarfræðilega örend … og öllu lokið. Ég gat ekki annað gert en staðið upp og hrópað bravissiomo, bravissiomo"
Með fullri virðingu fyrir Wagner og sem praktíserandi
bassaleikari hef ég aldri sé eftir því að hafa drifið mig á Jazzhátíðina. Datt
þetta í hug um daginn er ég sótt fund í ritstjórn The International journal of
Open Youth Work* í þessari fögru borg.
