Þá er það ákveðið

Fékk samtal um daginn frá Björn Andersson forstöðumanni Instutition för socialt arbete við Gautaborgarháskóla. Erindið svo sem ekki óvænt, spurning um hvort ég væri búin að hugsa málið varðandi starf við skólann. Tilgangurinn að gera tillögur að og setja saman námsbraut í fritidsvetenskap ( samhällspedagogik ) sem við nefnum tómstunda- og félagsmálafræði á íslensku en ég kýs að nefna félagsuppeldisfræði og vísa þá til fræðilegs bakgrunns námsins. Björn hefur oft viðrað þessa hugmynd við mig á síðustu árum. Síðustu misserin hefur Háskólinn í Gautaborg og stofnun Björns unnið að framgangi málsins með þeim árangri að málið er komið af hugmyndastiginu.

Námsárum mínum hinum fyrri eyddi ég í þessari yndislegu borg.  Það er í raun forréttindi að fá tækifæri til  þess að sækja nám erlendis. Maður öðlast ekki bara tiltekna fræðilega þekkingu. Það að kynnast öðru samfélagi og verða hluti af því er ekki síðri lærdómur og mótar mann enn frekar og verður mikilvæg viðbót við gott nám. Fyrir slíkt verður maður ávallt þakklátur  Á ennþá marga vini  í borginni og hef komið þarna nokkuð reglulega í gegnum árin m.a. varðandi fyrirlestrarhald o.fl.

Ef fram fer sem horfir þá sé ég fram á að kíkja á mína menn í sænska boltanum  Blå vitt (IFK Göteborg) á Ullevi leikvanginum síðsumars. Svo ekki sé minnst Förlunda indjánana (þó engir séu indjánarinir í Frölunda borgarhlutanum) í íshokkíunu,  20 þús manns í Skandinavium og allt á suðupunkti er einstök upplifun. Eða það að spáséra um  Kungports avenyn eina alvöru breiðstrætið í Skandinaviu, nú eða það að skella sér út í eyjarnar í skerjagarðinu á heitum sumardögum.