fimmtudagur, 8. janúar 2009

Það er mikil bjartsýni að halda...

...að draga muni úr mótmælum á næstunni. Því fer því miður sífellt fjölgandi fólkinu sem hefur mun meiri “frítíma” en það kærir sig um eða hefur á nokkurn hátt óskað eftir. Við slíkar aðstæður er sennilega fátt eins hressandi fyrir bæði líkama og sál en að mótmæla. Og ekki bætir úr skák þegar að sama liðið og ber ábyrgðina á ruglinu í íslensku samfélagi situr í einni eða annari mynd í sömu stólum. Einhverjir tindátar úr hersingunni farnir en í megin atriðum allt óbreytt. Skýrslur ekki birtar og fjöldi manns virðist helst vera í óðaönn við að “búa til” fortíð sem ekki var.

Meðan að svo er og ef engin tekur raunverulega ábyrgð þá munu mótmæli aukast enda kjöraðstæður fyrir slíkt. Það er einföldun að telja mótmæli þessa daganna léttvæg. Venjulegt fólk sem hefur unnið hörðum höndum í gegnum árin í hinu íslenska láglaunaumhverfi til þess eins að hafa í sig og á, er allt í einu orðið ofaukið í íslensku samfélagi og hefur ekkert aðhafst sem réttlætir slíkt. Því mun fylgja gríðarleg reiði og ef slík reiði brýst út þá leysast úr læðingi kraftar sem engin ræður við. Það er alvarlegt ef ráðmenn þjóðarinnar, hinir kjörnu fulltrúar almennings, skapa kjöraðstæður fyrir slíkt með ráðleysi, flumbrugangi og ógegnsæi í aðgerðum sínum varðandi rannsókn á hruni hins íslenska hagkerfis.

Engin ummæli:

Skrifa ummæli